آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟

اگر شروع به دسته بندی چیزهایی در زندگی‌تان کرده باشید، می‌دانید که دسته‌ها تقریباً بی‌انتها هستند و همیشه می‌توان هر دسته را دقیق‌تر و بهتر کرد، با دسته‌های دیگر ادغام یا آن‌ها را به چند دستۀ کوچک‌تر تقسیم کرد.این روزها مشغول مرتب کردن، دسته بندی و حذف کردن تمام فایل‌هایی هستم که مدت‌ها و بعضی‌هایشان سال‌هاست که روی موبایل، کامپیوتر و حافظۀ شبکه‌ها و کانال‌های اجتماعی مختلف جا خوش کرده‌اند.کار زمان‌بری است و نمی‌دانم کی تمام شود. روزی یک تا دو ساعت هم برایش وقت می‌گذارم.این چند روز اخیر مشغول دسته‌بندی اسکرین شات‌های مختلف بودم. ذهنم با هر دسته بندی منظم‌تر و آرام‌تر می‌شود و همین راضی‌ام می‌کند. البته اگر آدم قرار باشد واقعاً روزی از اسکرین‌شات‌هایی که می‌گیرد، کتاب‌هایی که دانلود می‌کند، فیلم‌ها و سریال‌ها و... استفاده کند، دسترسی به آن‌ها و اینکه بدانی چه چیزهایی داری، بدون دسته‌بندی چطور ممکن است؟پ.ن:1.از این به بعد باید سعی کنم تا حد امکان هر فایلی را که به دستم می‌رسد، همان موقع در دستۀ مخصوص خودش قرار دهم تا به این وضعیت دچار نشوم!2.داشتم فکر می‌کردم شاید بهتر باشد یک هارد جدید بخرم. فایل‌هایم زیاد و حافظۀ لپ‌تاپ هم تقریباً پر شده. اما شاید بهتر باشد در راستای مینیمال و چریکی زندگی کردن، به‌جای خرید هارد و حافظۀ بیشتر، فایل‌های اضافی‌ای را حذف کنم که گمان می‌کنم بالاخره یک روز به دردم خواهند خورد!3.عجب! گویا از سال 1392 دغدغۀ دسته‌بندی داشتم و تا الان کِش آمده!!برچسب‌ها: مینیمالیسم +  سه شنبه بیست و پنجم بهمن ۱۴۰۱ساعت 14:0   ماهی سیاه کوچولو  |  آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟...

حالا که صحبت از مینیمالیسم شد، بگذارید کمی بحث را ادامه دهیم.یکی از اصول مینیمالیسم این است که به‌جای خرید ابزارها و لوازم گوناگون، از همان وسایل قدیمی که داریم، برای رفع نیازهای جدید استفاده‌های خلاقانه کنیم.چند سالی می‌شود که این شیوه را در حد توانم امتحان و اجرا می‌کنم و از نتایج آن بسیار راضی هستم. اگر فرصتش را داشته باشم، دوست دارم اینجا هم از مینیمالیسم و شیوه‌های آن بیشتر بنویسم و یاد بگیرم. سال 1402 را هم از همین الان سال مینیمال‌تر شدن اعلام می‌کنم! :)البته تمایلات مینیمالیستی من کمی افراطی است و شاید هیچ‌وقت هم به حد مورد انتظارم نرسم؛ جایی که در آن کل لوازم زندگی‌ام در یک چمدان کوچک جا شود و برای رفتن از جایی به جای دیگر، اسیرِ اشیا و وابستۀ امکانات به ظاهر ضروری نباشم.شما هم اگر این متن را می‌خوانید و از مینیمالیست‌ها ترسیده‌اید، باید بگویم که همۀ مینیمالیست‌ها مثل من افراطی نیستند و درواقع هرکسی می‌تواند به سبک خودش مینیمالیسم را کم‌کم‌ در زندگی‌اش بگنجاند.خانه‌های ما امروز به قدر کافی کوچک هستند. کاش با وسایل اضافی و اغلب دکوری و به‌دردنخور، فضای محدودی را که برای زیستن و نفس کشیدن داریم، محدودتر نکنیم!پ.ن:1.«هانس ماگنوس انسنس برگر» نویسنده، شاعر و روزنامه‌نگار آلمانی، در مقالۀ چهارم کتاب «در ستایش بیسوادی» به 6 موهبتی اشاره کرده که در دنیای مدرن امروز بسیار کمیاب هستند و نمی‌توان آنها را از هیچ فروشگاه بخر و ببری تهیه کرد. یکی از این نعمت‌ها «جا» است. او می‌گوید:تراکم را به معنای مجازی آن در همه جا می‌بینیم: در اجاره‌های بالارفته، در کمبود مسکن، در اتوبوس‌ها و قطارهای انباشتۀ شهری، ازدحام پیاده‌روها و استخرهای عمومی، شهربازی‌ها، پارک‌ها و کانون‌های گردشگری.این آیا وقت آن شده که به "زندگی" سلام کنم؟...